Wystawa Jarosława Słomskiego "Autonomie" to prezentacja kolejnego artysty zakwalifikowanego do projektu Bryły Platona.

Artysta w swoich pracach poszukuje autonomii formy i "martwych" momentów w trakcie tworzenia, kiedy forma przestaje sugerować skojarzenia, a umiejscowienie uzasadnia jej autonomię. Używa czerni i bieli jako dwóch skrajności, aby zmaksymalizować niezależność płynącą z formy.

Jarosław Słomski - urodzony w 1994 roku, zamieszkały w Śląskich Pyskowicach. W 2014 roku rozpoczął studia graficzne na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, obecnie studiuje na kierunku Rzeźba.

Julia Deptuła, urodzona 1992 roku w Olsztynie. W latach 2011-2013 studiowała filozofię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2016 roku ukończyła wydział Edukacji Artystycznej specjalność: Malarstwo na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Dyplom za część artystyczną obroniła w pracowni profesora Mariusza Kruka. W 2016 roku podjęła studia II stopnia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, na kierunku malarstwo. 

W malarstwie staram się wyprzedzić przestrzeń. To umożliwia mi spotkanie przeciwnych wymiarów. Dochodzi wtedy do zderzenia konwencji i utartych przekonań, wyciszenia doświadczeń zmysłowych, łamania granic człowieczeństwa.  Brak jednego rozwiązania tworzy dla mnie płodny konflikt, którego eksplozja zamienia się w nowy ciąg skojarzeń. Te osadzają  się na duszy, wydrapują i składają na nowo po-kawałki znaków. Potem znów konstruują nowe, podobnie prawdziwe (byty?). Tworzę nieczytelność zaostrzoną niepokojem, która jednak traktowana jako proces prowadzi do zrozumienia i oswojenia. Julia Deptuła

Marta Wawrzynowicz -  urodzona w 1992 r. w Mrągowie. Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz grafiką warsztatową. Jest finalistką ogólnopolskich konkursów malarskich oraz graficznych. W 2016 roku rozpoczęła studnia na kierunku Historia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego.

Głównym źródłem moich inspiracji jest tradycja, rozumiana jako wychowanie w dyscyplinie, w której przez wieki ukształtował się warsztat malarski, jak również świat, który możemy oglądać na obrazach. Z tego powodu szczególnie interesuje mnie malarstwo realistyczne. W swoich obrazach staram się unikać przemalowywania rzeczywistości. Chcę, aby posiadały one swoje własne, samodzielne życie nadane przez tajemnicze połączenie ducha przeszłości i teraźniejszości. Próbuję odgadnąć czym jest  tradycja dzisiaj, z czego powinnam budować własną tożsamość. Badania te, ze względu na ogrom ciężaru kultury, muszą wiązać się poczuciem pustki, którą trzeba zapełniać szukaniem wzorów, odpowiedziami na pytania o to, jak odnaleźć się w współczesności. Marta Wawrzynowicz

Michał Węgrzyn - urodzony w 1989 r. w Wałbrzychu. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W 2014 r. obronił dyplom na kierunku Malarstwo w pracowni prof. Krzysztofa Skarbka oraz dyplom z projektowania malarstwa w architekturze i urbanistyce w pracowni prof. Wojciecha Kaniowskiego. W trakcie swoich studiów przez kilka lat współpracował z Gdańską Szkołą Muralu. Od kilku lat bierze udział w akacjach artystycznych wychodzących poza tradycyjnych malarstwo sztalugowe.

Koncepcja cyklu "Festung Demenz”, który zostanie zaprezentowany polega na stworzeniu własnego "pokoju rzymskiego" złożonego z fragmentów miasta Wrocławia, gdzie obecnie mieszka artysta. Główna inspiracja to miejsca, które są w pewnym sensie zapomniane, niedostrzegane – stare kamienice, zrujnowane budynki odzwierciedlające dawne wydarzenia. Właśnie dlatego słowo "demenz" (niem. demencja) zostało umieszczone w tytule jako przeciwieństwo słowa "memory". Także "pałac" został zastąpiony przez "festung" (twierdza) jako lepiej kojarzące się z miastem. Każdy obraz bazuje na dokumentacji fotograficznej. Zdjęcia pomagają artyście zapisywać i zachowywać wrażenia wzrokowe związane z miejscami. Poprzez umieszczanie tych scen w swoich obrazach zamienia je we "wspomnienia" i utrwala. Każdy taki fragment stanowi konstrukcję fortecy. Studium twarzy zostało wkomponowane, aby wśród nieruchomych brył architektonicznych odwołać się także do żywego pierwiastka ludzkiego.

Vasyl Savchenko urodził się w 1994 r. we Lwowie. W latach 2009-2012  uczył się we Lwowskim Państwowym Instytucie Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej im. Iwana Trusza na kierunku Malarstwo. W roku 2012 rozpoczął edukację artystyczną w Narodowej Akademii Sztuki we Lwowie, a od roku 2015 studiuje na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Grafiki. 

Słowo „the use” - „użycie” ma dla artysty charakter dychotomiczny. Jako proces, w którym korzystamy z rzeczy dla osiągnięcia wyniku jest ono pozytywne, „użycie” prowadzi nas do celu. Z drugiej strony, jego negatywne rozumienie wiąże się z wykorzystaniem, eksploatacją i brakiem nagrody za poświęcenie. Vasyl Savchenko odkrywa dla siebie dodatkowe znaczenie tego słowa. Jest to forma najlepszej pracy dla wykorzystania jak największej ilości myśli, pomysłów i materiałów. Wszystko jest w użyciu, zatem nie pozostają żadne odpady i śmieci. Nie ma części zamiennych i nadmiernych szczegółów, każdy element jest ważny dla rozwoju procesów i doświadczeń – taka jest ideologia artysty.       

Eksperymenty i długotrwałe prace nad kolorem, kształtem, pozycją, nasyceniem czy równowagą cieni sprowokowały artystę do przemyślenia wszystkiego co wiedział o sztuce zarówno w aspekcie technicznym jak i wizualnym. Głównym motywem prezentowanych dzieł jest frustracja i gniew prowadzące do autodestrukcji jednostek. Ostatecznie jednak artysta proponuje alternatywę, która urzeczywistnia się we wspaniałym odrodzeniu zdegradowanych elementów. Prezentuje zatem kombinacje będące ferią kolorów, pomysłów i kompozycji tworząc silną myśl, że nic nie powinno być porzucone i zapomniane.

BARBARA OLEJARCZYK – urodziła się w 1992 r. w Jarosławiu. Obecnie studiuje na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi w Pracowni Obrazu prof. Aleksandry Gieragi oraz Pracowni Mixmediów prof. Wiesława Karolaka. Artystka związana jest z malarstwem, w którym podejmuje temat widzenia pszczół, hromestezji oraz natury. Na koncie ma wiele wystaw indywidualnych oraz grupowych. Mieszka i tworzy w Łodzi.

„Kolory wspólne” to próba połączenia widzenia pszczoły i człowieka. Różnice między ludzką a pszczelą percepcją wzrokową są diametralne. Inna budowa oczu skutkuje również odmiennym sposobem widzenia.

Jak uczono autorkę od najmłodszych lat - pszczoły widzą tylko żółty i niebieski, natomiast pozostałe kolory postrzegają w skali szarości. Dzięki dodatkowym naukom, Olejarczyk dowiedziała się później, że pszczoły widzą również zielony jak i ultrafiolet, wiedza ta jednak na obrazie może wydawać się pominięta, ze względu na wykorzystane barwy na płótnach, na których zawarte są głównie: żółty i niebieski, których dopełnieniem są: czarny, szary oraz biały; wykorzystana biel może być odbierana przez pszczoły jako ultrafiolet. Sprawa koloru zielonego została początkowo nierozstrzygnięta ze względu na różne źródła, w których podawane są różniące się od siebie informacje (jedne podają, że pszczoły widzą kolor zielony, inne natomiast, że postrzegają ją w skali szarości), sprawa widzenia pszczół nie jest nam jeszcze dobrze znana, ciągle prowadzone są na ten temat badania, nie ma jednak jedynej i udowodnionej wizualizacji widzenia tych owadów, co więcej różnice widzenia między pszczołą a człowiekiem mogą skutkować tym, że nigdy dokładnie nie pojmiemy w jaki sposób odbierają otaczającą nas rzeczywistość. Autorka świadomie zadecydowała o eliminacji koloru zielonego w swoich układach i oparła się na wcześniej pobranych naukach od swoich rodziców.

Temat ten dla twórczyni jest niezwykle bliski, wychowana wśród natury w rodzinie pszczelarzy, podchodząc do motywu łączy swoje dwie największe pasje tj. pszczelarstwo oraz malarstwo. Wykorzystując swoją wiedzę buduje układ horyzontalny z kompozycją otwartą, składający się oryginalnie z czterech płócien, co nawiązywać ma do widzenia pszczoły podczas lotu, która widzi wówczas w sposób nieskończony. Dzięki układowi obrazu może być on ciągle rozbudowywany. Wykorzystane w kompozycji wyłącznie obłe kształty nawiązują tu do środowiska naturalnego owadów zapylających, w którym to występują głównie kształty owalne, np. budowa anatomiczna kwiatów czy owadów, wnętrze ula. Podejmując temat widzenia pszczół Olejarczyk zwraca jednocześnie uwagę na problem umieralności zapylaczy na terenie całego świata. Obraz pełni obok funkcji estetycznej, funkcję poznawczą i edukacyjną.

BARBARA JASIULIS-GOŁDYN – ur. 16 listopada 1980 r. we Wrocławiu. Artystka sztuk wizualnych i matematyczka. W 2004 r. ukończyła studia magisterskie na kierunku Matematyka na Uniwersytecie Wrocławskim, a w roku 2010 r. uzyskała stopień doktora nauk matematycznych. Od 2011 r. studiowała Malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w Pracowni Malarskiej Prof. Piotra Błażejewskiego oraz Pracowni Rysunku Przemysława Pintala. Dyplom malarski obroniła w 2016 r. cyklem RANdomy.

Wystawa (r@n->free)DOM bierze swój początek w dyplomowym cyklu r@nDOM i prowadzi  do wolności i niezależności twórczej freeDOM.

Przedstawienia z serii r@nDOM stanowią artystyczną interpretację realizacji procesów stochastycznych oraz funkcjonują na pograniczu przypadku obiektywnego oraz podświadomego. Prace ocierają się o ruchy Browna z teorii prawdopodobieństwa, ale czerpią również inspiracje z medytacji tantrycznej poprzez prezentowane mandale, ze struktur biologicznych typu zjawiska atmosferyczne, pajęczyny, gniazda czy galaktyki. Na technikę wykonania składa się między innymi rozlewanie farby, malarstwo i rysunek pojedynczym włosem autorki oraz grafika komputerowa. Ocieramy się tutaj o popularny w latach 50-tych XX wieku nurt taszyzmu. Ale również o nurt sakralny, którego przejawem są witraże galaktyczne.

Te bardzo intymne rozważania nad ludzką naturą prowadzą nas do prac z pogranicza sztuki feministycznej i kombinatoryki (freeDOM). Obserwujemy bardzo subtelną interpretację zwierzęcej natury człowieka przez pryzmat płynów organicznych. Wykorzystanie form kulistych oddaje klimat transcendencji ludzkiej natury.

JOANNA BABULA - w 2016 r. ukończyła studia podyplomowe na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie pod kierownictwem prof. Romana Łaciaka. Dyplom obroniła z oceną celującą. Z wykształcenia również mgr inż. Geofizyk, AGH, Kraków. Zawodowo zajmuje się ilustracją dziecięcą w zakresie książki edukacyjnej. Na swoim koncie ma kilkadziesiąt opublikowanych tytułów.

Zobaczenia to cykl obrazów, który powstał w latach 2016 - 2017 po ukończeniu przez artystkę Studiów Podyplomowych na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie. Inspiracją dla wielu z nich stało się miejsce, z którego pochodzi, gdzie nadal mieszka - Mościce. Jest to dzielnica Tarnowa, miasta nieśmiałego co do wielkości, ale za to dumnego ze współistnienia z gigantem chemicznym - Zakładami Azotowymi. Wszelkie architektoniczne struktury znajdujące się na obrazach mają swoje powiązania z autentycznymi obiektami. Czy jednak stanowią one istotę przekazu? A może miejsce stało się jedynie otwarciem dla namysłu nad dalece innym tematem...?”