O wystawie: „Ksenogamia”

„Cykl prac powstał pod wpływem chwili i sprzyjających emocji między styczniem a październikiem 2018 r. Jest próbą ukazania osobistych przeżyć, których doświadcza kobieta zaczynająca myśleć o potomku. Źródłem inspiracji była dla mnie przyroda i procesy w niej zachodzące, z których zawsze chętnie czerpię formy i kolory bliskie mojej wyobraźni. To one w połączeniu z emocjami towarzyszącymi kobiecie dojrzewającej do macierzyństwa stały się przyczynkiem do powstania serii obrazów prezentowanych na wystawie. W sposób abstrakcyjny starają się one ukazać to, co mimo iż niewidoczne na zewnątrz, tkwi we wnętrzu człowieka. Są bez wątpienia dowodem na słowa, które usłyszałam kiedyś od swojej przyjaciółki-artystki, iż „obrazy są nie tylko odzwierciedlaniem artysty, ale również miejsca i czasu, w jakim powstają”.” ~ Olka Cała

O artystce

Olka Cała – urodzona w 1983r. w Siedlcach  artystka malarka mieszkająca i tworząca we Wrocławiu. W 2017 roku z wyróżnieniem ukończyła studia podyplomowe na Wydziale Malarstwa Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta w pracowni prof. Leszka Mickosia. W latach 2017-2018 doskonaliła warsztat poprzez uczestnictwo w zajęciach malarskich w pracowni dr Krzysztofa Wałaszka. Od kilku lat z wielką pasją tworzy kompozycje malarskie oparte głównie na nastrojowości i wyrażaniu emocji. Jej ulubioną techniką jest malarstwo olejne, ale tworzy również w technice akrylowej i akwarelowej. Tematem jej obrazów są głównie kwiaty, drzewa, ludzie i pejzaże ukazane w abstrakcyjny sposób. Odważnie eksperymentuje z kompozycją i kolorem szukając nowych środków wyrazu. Od 2016 roku jest członkiem kolektywu artystycznego „Grupa Ukryta”. Ma na swoim koncie udział w kilkunastu wystawach zbiorowych i indywidualnych.

O wystawie:
"Momenty", czyli chwile obecne w życiu każdego człowieka. Doświadczane są na swój indywidualny/ niepowtarzalny sposób. Towarzyszą im zwykle silne emocje. Można by powiedzieć, że każda taka sytuacja wypala w nas nowe doświadczenie, które kreuje nas na nowo. Cykl „Momenty” jest próbą zilustrowania owych szczególnych chwil – odczuć. Każda z prac jest autorską/artystyczną próbą przedstawienia emocji poprzez zabawę formą, materiałem oraz kompozycją.

Wernisaż  wystawy odbył  się 21 marca o godzinie 18.00 jak zawsze w nastrojowej Klubokawiarni Mleczarnia przy ulicy Włodkowica 5.

Tytuł wystawy "Ten obraz się na mnie patrzy" zaczerpnięty został od jednego z obrazów wchodzących w skład cyklu, który powstawał na przestrzeni jednego roku. Wystawę łączy motyw oka, patrzenia i podglądania. Oczy przedstawiono w sposób graficzny, czasem naszkicowano sprayem, a innym razem narysowane zostały na odwrocie płótna. Każdy obraz ma własną parę oczu, dzięki czemu może „obserwować” widza. Kolejnym elementem scalającym wystawę jest bohaterka pojawiająca się na wszystkich obrazach - „Pani Rosiczka”. W kolejnych dziełach przechodzi ona własną metamorfozę: początkowo przedstawiona jest w formie stylizowanych figur kobiecych o wyraźnym czarnym obrysie i z falującymi włosami.  Następnie bohaterce wyrastają ostre pazury, traci ona również swoją czuprynę, w której miejscu pojawiają się kolce, aż wreszcie w obrysie ust widzimy ostre zęby. Stylistyka większości prac nawiązuje do Pop-artu a także Urban-artu. Prace tworzą logiczny ciąg: od dzieł mocno graficznych, po bardziej swobodne i ekspresyjne.

O artystce:

Maria Hulist (pseudonim artystyczny Maria Michoń) urodziła się 3 stycznia 1989r. w Częstochowie. Ukończyła Uniwersytet Fryderyka Chopina w Warszawie, otrzymując dyplom magistra sztuki - specjalność gra na skrzypcach w 2013r. w klasie prof. Romana Lasockiego. Dwukrotna stypendystka Prezydenta miasta Częstochowy oraz beneficjentka Stypendium Artystycznego Naczelnika Wydziału Kultury i Sztuki w Częstochowie. W roku 2017 obroniła dyplom w pracowni malarstwa sztalugowego prof. AJD Janusza Rafała Głowackiego i dr Jakuba Jakubowskiego na Akademii Jana Długosza. Od 2018 roku kontynuuję swoją edukację na Uniwersytecie Humanistyczno – Przyrodniczym im. Jana Długosza w Częstochowie w pracowni malarstwa architektonicznego pod kierunkiem prof. Jarosława Kweclicha. Elementem charakterystycznym prac artystki są wyrazistość kształtów i kontrastowe zestawienie często jaskrawych kolorów. Ludzkie ciało - zarówno w tańcu jak i ukazane statycznie - stanowi źródło inspiracji dla malarki w jej ostatnich pracach.

Wernisaż wystawy odbył  się 18 kwietnia (czwartek) o godzinie 18.00 w Klubokawiarni Mleczarnia przy ulicy Włodkowica 5

Wernisaż wystawy odbył się 16 maja o godzinie 18:00 w Klubokawiarni Mleczarnia przy ul Włodkowica 5

Artystka o swojej wystawie:

Nieskończone horyzonty. Światła i cienie.  Wszytko to, co pragniemy zatrzymać. Oddechy i zapachy natury, które nie pozwalają nam przejść obojętnie bez kilku zachwytów. Nieskończoności można postrzegać na dwa sposoby. Jako sprawy, rzeczy, zjawiska potrzebujące naszego lub czyjegoś dopełnienia,  dopowiedzenia, które mogą zdawać się pozostawione w pewnej chwili z odrobiną domysłów.  Lub jako te,  które mogą  nie mieć końca w swoim pięknie i bezkresnym trwaniu w naszych sercach.

Seria abstrakcyjnych krajobrazów w technice olejnej przedstawia elementy jednej i drugiej nieskończoności zamkniętych w przestrzeni kwadratowych płócien. Patrząc na obraz widzimy tylko pojedyncze kadry miejsc,  podczas gdy również poza granicami obrazów ciągną się nadal - niezmierzone krajobrazy wolności i piękna.

Nieskończoności o każdej porze roku, o niezwykłej porze dnia. Pełne intensywności momentów, ostrego słońca, jaskrawych barw napawających energią i prawie wyczuwalnymi zapachami samego środka lata. Przepełnione spokojem przestrzenie natury rozkładają przed nami ramiona aby utulić każdą z najmniejszych emocji i pozwolić stać się kawałkiem świata. Zawsze jest tak, że widzimy tylko połowicznie i choć coś zazwyczaj obserwujemy -  to tylko z jednej perspektywy. Często jest ona mniej lub bardziej piękna, ale nie porównamy tego jeśli nie wyruszymy w poszukiwania - aby patrzeć głębiej, widzieć dalej.

Zatrzymałam subiektywnie wybrane momenty zachwytu nad pięknem natury, barwy, światła, cienie i nastroje. Dzięki czemu można zobaczyć przez chwilę świat tylko moimi oczami i tylko jego fragmenty. Niesamowite jest to, że odbiorca nie ma pojęcia, co dzieje się poza przestrzenią płótna. I tylko ja wiem co było dalej, a wy jedynie możecie mi wierzyć że wybrałam najpiękniejsze ujęcia, które tak naprawdę nie mają końca i łączy je jeden niepisany, nieskończony horyzont. Czasem obrazy te stają się snem o danym miejscu, które na przestrzeni płótna trudno już rozpoznać, a czasem (i to by było piękne) - stają się krajobrazem naszej duszy, jako tej, która skrywa w sobie niezliczoną ilość barw.

Wierzę, że jest też taka cząstka nas, która zawsze w obliczu piękna (tego na co patrzymy, ale także tego, co przezywamy) ma przeświadczenie, że to wszystko jest podarowane nam na zawsze. Było by wspaniale, gdyby rzeczywiście tak mogło być. Dlatego zatrzymując pełne garście zachwytów, cichych rozmów z przestrzenią natury – urzeczona jej pięknem pozwalam istnieć temu wszystkiemu dłużej niż jedną chwilę.

I tak zatrzymując czas, zapominamy o ulotnościach, wierząc w nieskończoność.

O artystce:

Joanna Osińska urodziła się w 1993 roku w Płońsku. W 2017 roku obroniła z wyróżnieniem dyplom w Zakładzie Plastyki Intermedialnej na Wydziale Sztuk Pięknych w Toruniu, na specjalizacji Intermedia i Multimedia. Od 2014 uczestniczka wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych. Laureatka Stypendium Ministra Edukacji Narodowej za wybitne osiągnięcia artystyczne w 2016 roku.

Artystka posługuje się w swojej twórczości zarówno nowymi mediami jak i tradycyjnymi: tworząc głównie w obszarze fotografii, instalacji, projektowania graficznego i malarstwa.   „W każdej z dziedzin szukam czegoś innego,” – wyjaśnia artystka – „ poruszając się pomiędzy nimi jak po dużym domu pełnym pokojów, podczas gdy w każdym z nich można znaleźć coś niezwykle interesującego i inspirującego, a często chcąc być jednocześnie w każdym z nich. Dlatego często próbuję „wyburzyć” którąś ze ścian – tak powstają te prace najmocniej interdyscyplinarne.” Joanna Osińska w projektowaniu poszukuje rozwiązań naprzemiennie subtelnych jak i zdecydowanych. W fotografii, natomiast, stara się za pomocą obiektywu uchwycić dusze portretowanej osoby.

W malarstwie jej największą inspiracją jest piękno natury.  Artystka przyznaje, że „ z nią (naturą) właśnie niejednokrotnie czuję jedność, prowadzę ciche rozmowy w przestrzeni serca, gromadząc najpiękniejsze momenty, wrażenia przelewając je na płótno. Tak też powstają mniej lub bardziej abstrakcyjne krajobrazy umieszczone w doskonałej przestrzeni kwadratowego płótna. Tworzę za pomocą farb olejnych przemycając elementy ze szlagmetalu i folii pryzmatycznej.”

Ważniejsze wystawy:

MOMENTY ZATRZYMANE - indywidualna wystawa malarstwa, Toruń 2019, PERS PRZEBŁYSK  - indywidualna wystawa malarstwa, Bydgoszcz 2018, Landschaft
PÓŹNYM POPOŁUDNIEM- indywidualna wystawa malarstwa, Toruń 2018, PERS
JESTEŚMY (NIE) DOSKONALI – indywidualna wystawa fotografii, Toruń 2016, GALERIA 011
HISTORIE NIEDOKOŃCZONE – indywidualna wystawa fotografii, Toruń 2016, AHOJ CAFE
DYPLOM 2017 – wystawa najlepszych dyplomów Sztuk Pięknych obronionych w 2017 roku, Toruń 2018, CSW Toruń
WIZJE – festiwal sztuki nowoczesnej w przestrzeni miasta (udział na podstawie wyłonienia w konkursie najlepszych projektów), Toruń 2017
AGRAFA – międzynarodowy przegląd grafiki studenckiej – II etap, Katowice 2017
NA WYCIĄGNIĘCIE RĘKI – pokonkursowa wystawa fotografii, Toruń 2016, WOAK, GALERIA SPOTKAŃ, / WYRÓŻNIENIE
RZEKA – pokonkursowa wystawa fotografii, Toruń 2017, WOAK, GALERIA SPOTKAŃ
GIARTINO – Ogród Sztuki: międzynarodowe spotkania studentów, ZPI/Galeria nad Wisłą, Toruń, 2014-2017
JAK JEST? - pokonkursowa, zbiorowa wystawa wideoaktów, Lublin 2017, Galeria Labirynt
RELACJE - wystawa prac studentów i profesorów Sztuk Pięknych, Toruń 2017, Galeria ZPAP Nurt
PROJEKT REGAŁ – wystawy książek artystycznych
-Muzeum Regionalne w Pyzdrach (wrzesień-październik 2015)
-Miejska Biblioteka im. M. Musierowicz w Puszczykowie (listopad 2015)
-Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie (czerwiec-lipiec 2015)
-Biblioteka Miejska w Katowicach (sierpień 2016)
-Pracownia Duży Pokój - Warszawa (sierpień-wrzesień 2016)
-Centrum Kultury i Sztuki w Koninie (wrzesień 2016)

MODEL ORGANICZNY

opis wystawy

Fascynacja związkami między obserwowaną rzeczywistością a abstrakcją zaowocowała silnie wykadrowanymi, realistycznymi ujęciami ze zdecydowanym światłocieniem.

Następnie, w konsekwencji dalszych poszukiwań, jeden z takich wizerunków, wyabstrahowany od pierwotnych założeń, został modelem studium kolejnych kompozycji, w coraz większym stopniu przepuszczonych przez filtr wrażliwości artystycznej malarki.

Prezentowany cykl to rozważania o obrazie traktowanym jako obiekt, o przetwarzanym wspomnieniu obrazu, a także o generowaniu nowych kompozycji w oparciu o obrazy mentalne. To szukanie kolejnych warstw wewnątrz płaszczyzny obrazu i budowanie brył z przekształceń wyjściowej kompozycji. Multiplikacja, skalowanie i badanie oddziaływania przedstawień między sobą to próby znalezienia obrazu w obrazie.

Kompozycje balansują na granicy braku koloru, na subtelnie zróżnicowanych temperaturowo odcieniach czerni i bieli. Stopniowo ocieplane i ochładzane plamy budują geometryczne iluzyjne przestrzenie i obiekty, które powstały przez zetknięcie wspomnienia o obrazie z materią płaszczyzny podobrazia. Minimalizm ilości elementów wewnątrz kompozycji połączony jest z nieskończoną liczbą potencjalnych możliwości ich układu, które mogą przyjąć.

O artystce:

Magdalena Jaroć urodziła się w 1995 roku w Gliwicach, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w pracowni malarstwa prof. Stanisława Kortyki i pracowni Mediów Elektronicznych prof. Wojciecha Pukocza. Otrzymała stypendium Ewy Rzewuskiej (2015) oraz stypendium Prezydenta Wrocławia (2017/2018). Wyróżniona w konkursie "Konfrontacje Sztuki" (Warszawa 2016), uczestniczka m.in. "Osten Biennale of Drawing Skopje" (Macedonia 2016) oraz "Ankan International Biennale of Drawing" (indie 2019). Na swoim koncie ma już udział w wielu wystawach zarówno malarstwa jak i rysunku.